خشم و کنترل آن
خشم مخربترین هیجان است – آسیب زاتر از افسردگی، اضطراب یا احساس گناه.
ممکن است شنیده باشید اشخاصی که رفتار( نوع الف ) را نشان می دهند-اغلب عجله دارند، نا شکیبا هستند وجاه طلبی زیادی دارند – بیشتر در معرض خطربیماری قلبی هستندتا شخصیتهای (نوع ب)- که آرام ترند، آسان گیرند وعجول نیستند-.
خوب، مطالعات بیشتر نشان دادند که مشکل یاعامل کشنده به شتاب، فشار یا ویژگیهای مربوط به شخصیت نوع الف ربطی ندارد، بلکه این شخصیتها اغلب خیلی خصمانه رفتارمی کنند واین خشم درریشه ی آن قرار دارد. تاثیر مخرب خشم روی جسم شخص وسلامت ذهنی، حالا به خوبی مشخص شده است.اما خشم از کجا می آید ؟ چطور به وجود می آید ؟ ساده ترین جواب این است .که ما به واسطه ی خواسته ها ومطالبات از خودمان ودیگران آن را به وجود می آوریم. این مقوله ای است که دوباره تکرار می شود- تاثیر بایدها ، اجبارها والزامها. خشم همیشه شامل یک باید یا بایست است. ( تو می بایست بهتر می دانستی! ) (تو نمی بایست باعمو چارلی بی ادبانه رفتار می کردی !)
*بایدها ونبایدها-هرچه بیشترآنها را داشته باشید، خشمگین تر خواهیدبود.
مگراینکه شماخداباشید وجهان راکنترل کنید، وگرنه به راستی نمی دانید چه( باید ) و(نبایدی) رخ می دهد.شما می دانید که چه چیزی راترجیح می دهید، چه چیزی رادوست دارید وخواها نش هستید وکدام فکرتان درست وغلط ، خوب وبد است.
جمله ی (به نظرم اگرکاربیشتری درخانه انجام می دادی خوب می شد) با (توباید بیشترد رخانه کارکنی) فرق دارد. چرا بایدکسی کاری را انجام دهد ؟ نکته این است که اگر کارهای معینی انجام گیرد یاشاید به گونه ای متفاوت انجام شوند، سپاسگزار خواهد بود. اما این بدین معنا نیست که هرکسی باید از خواسته های شما اطاعت کند واگرنکرد، حق دارید از اوعصبانی شوید.
* بایدهایتان را کناربگذارید، ازتحمیل آن بردیگران دست بکشید وببینید چه اتفاقاتی برای هیجانا تتان خواهد افتاد.
به طورقطع شما کمتر دچارخشم خواهید شد وممکن است زندگی طولانی تر، سالم تر وشادتری داشته باشید.
حقایق بیشتری در باره خشم
خشم تجربه وهیجان بسیار متداولی است. عده ای به سختی یک روز را بدون خشم سپری می کنند. خشم ممکن است آشکارا ابراز شود یا درون نگه داشته شود. ممکن است کنترل شود یا از کنترل خارج شود. همچنین ممکن است مضر باشد یا برطرف شود. بیشتر اوقات، خشم ابراز شده به جدایی ازدیگران منجرمی شود. اشخاصی که کنترل شان را از دست می دهند ، اغلب دارای خود پنداری منفی هستند وخودشان را باور ندارند. خشم درپشت تعارض بین فردی، شکست شغلی ودعواهای خانوادگی زیادی قرار دارد. ممکن است دشمنی، ازکوره دررفتن وعصبانیت را بیشتر کند وحتی منجر به قتل شود. ممکن است به شرایطی پزشکی مانند فشارخون بالا وبیماری انسداد شرایین مربوط به قلب مربوط شود.
اما چگونگی ابراز خشم مهم است. اشخاص احساس خشمشان را به طرقی متفاوت ابراز می کنند. بعضی ها اخم می کنند، عده ای دیگر فریاد می زنند، چشم غره می روند، حرفهای نیشدار می زنند یا کناره گیری می کنند. در دهه ی ۱۹۷۰، درمیان درمانگران متداول بود که به مراجعان خشمگین خود بگویند که با زدن به یک بالش وجیغ کشیدن یا زدن کسی یا چیزی با وسیله ای نرم، خشمشان را رها کنند. اما این عمل تنها به سطوح بیشتری از خشم منجر می شد وامروزه متخصصان با تجربه آن راپیشنهاد نمی کنند. همچنین مهم است توجه کنید که
* خشم هم معنا با پرخاشگری نیست. خشم حالتی هیجانی است وپرخاشگری نوعی رفتار پرخاشگری شامل قصد عمدی برای آسیب زدن ، صدمه زدن یا آزار رساندن به فردی دیگریاتخریب یک شیئ است. آیا چیزی به عنوان (پرخاشگری کلامی)وجود دارد؟ بیشترمتخصصان می گویند که پرخاشگری به عنوان رفتاری جسمانی با هدف برخورد- تنه درخت زدن، کتک زدن، مشت زدن وغیره- بهترتعریف میشود. با این حال، در بیشتر اشخاص بی ثبات حتی یک اظهار بی کلامی مانند (تواحمق هستی) ممکن است پرخاشگری درنظرگرفته شود وچه بسا به واکنشی پرخاشگرانه بینجامد.
نشان داده شده است که حتی حالت خشمگین به خود گرفتن در واقع باعث می شود که فرد احساس خشم کند درحالی که داشتن (صورتی شاد)، لبخند زدن وعملی خوشایند تاثیر معکوس دارد. امروز، برنامه های کاهش خشم شامل تمریناتی است که به سوی این اهداف عمل می کنند:
* سطح کلی شادمانی خود را افزایش دهید.
* بیاموزید سراپا درآرامش باشید.
* بیاموزید که ازمحرکهای بی اهمیت خشم رها شوید.
* بیا موزید که خشم توجیه پذیر را به روشی قاطعانه – نه پرخاشگرانه- ابرازکنید.
درنهایت، همان طورکه بیشتراوقات گفته ایم، درپشت خشم یک باید، اجبار یا بایست قرار داد.مانمی توانیم اغلب این موضوع رامطرح کنیم.
* هرچه کمتر بایدها، اجبارها یا بایست ها رابکارببرید، شما و تمام کسانی که باشما ارتباط دارند، خوشحال ترخواهید بود.
آیاخلاص شدن ازخشم،عمل سالمی است؟
مطلب زیررافوری مددنظرقراردهید:
*وقتی خشم سالم نیست، به طورناگها نی عصبا نی می شوید وازکوره درمی روید.
وقتی کسی خلقش را از دست می دهد و باخشونت رفتا ر می کند، همه بازنده هستند. اما انکار یا فرونشاندن احساس خشم نیزعاقلانه نیست.
*وقتی عصبانی هستید، انجام کاری بیشتر ازلبخند زدن نیز ناسالم است.
شما نیاز دارید خشم تان را ابراز کنید.اما روشهایی سالم برای انجام آن وجود دارد. اگرخشم تان راسرکوب کنید، اگرآن را آشکارنکنید، آن رامنحرف کنید، انکارش کنید، نادیده اش بگیرید، کنار بزنیدش یا آن را فرافکنی کنید، به احتمال زیاد مشکل پیش خواهد آمد. اصل اولیه این است:
* خشم تان را ابراز کنید اما به روشی خیلی مناسب وبا اظهارات مستقیم، نه با عبارات تند وخشمگینانه.
(من عصبانی ام که به برادرم درجمع توهین کردی) این بیانی ساده، قاطع ومستقیم است. این چیزی است که ما از ابراز مناسب خشم مدنظرداریم. به شما ممکن است گفته شود: (اوه،ول کن! اوخیلی ضعیف، خیلی ناتوان، خیلی بزدل است) عده ای معتقدند که برای ابرازخشم لازم است که صدایشان رابلند کنند، پاهایشان رابرزمین کوبند، فریاد بزنند، جیغ بکشند ونطق طرف مقابل ر اکور کنند.
وقتی اشخاص خشم شان را خالی می کنند، وقتی منفجر می شوند، درواقع آسیب می زنند- اغلب به سلامتی خودشان- وهمچنین گرایش دارند که احترام طرف مقابل را ازدست بدهند.
افسانه ای شایع باعث شده است که عده ی زیادی فرض کنند فشارها درسیستم عصبی ساخته می شو.د واگر به طور کامل تخلیه نشود، چه بسا رگهای خونی پاره شود. درواقع عکس این مطلب صادق است.
اگر شما مانند موشک شلیک شویدیا مانند گاوی خشمگین نعره بکشید، برسیستم قلبی عروقی خود فشار وارد می کنید.
* از دست دادن خونسردی تان به ضررشماست. اگرخشمگین شوید، این حالت تنها نشان می دهد که چقدر دیگران روی شما قدرت دارند.
* وقتی خشمگین هستید، به نفع شماست که خودتان راقاطع نشان دهید، نه پرخاشگر.
……………………………………………. پایان ………………………………………………….